Kippenslachterij bij (A)pollo (Pas op: Grafische beelden)

Herro lieve lezers. U weet, door enige ervaring van afgelopen jaren, de toestand van uw vlaggenschip. Hierop hebben we echter recentelijk een doorbraak kunnen maken. Wij kwamen namelijk tot de volgende ontdekking: Van knakworsten gaan de boys namelijk wel degelijk presteren, zo hadden wij de hypothese na het meemaken van de eerste winst van het jaar. Zodoende volgde er een tweede lunch met knakworsten. Hoe dit in elkaar steekt moet nog nader onderzocht worden. Hiervoor zijn uiteraard de komende wedstrijden geschikte testmomenten.

De conclusie die men uit de huidige data kan trekken aan het eten van knakworsten voor een wedstrijd is voorlopig de volgende: Het percentage van het team dat knakworsten verorbert binnen enkele uren voor een wedstrijd komt overeen met het percentage punten dat men gaat halen. Om dit vervolgens minder kryptisch maar met harde feiten aan te tonen: Met het volledige team lunchen met knakworsten kan zomaar betekenen dat je de volle punten pakt. Doe je dit slechts met de helft van het team, dan wordt het toch zeker strijden voor de winst, dit is immers een 50/50 waarbij je het jezelf alleen maar het leven moeilijk hebt gemaakt.

Om weer even op de rode draad te blijven en de sfeer van een wedstrijdblog te vervolgen, gaat het onderwerp weer richting het volleybal. Ditmaal tegen een bekende tegenstander in de vorm van Apollo. Hierover het volgende; De manschappen hadden zich tot enkele uren voor het moment supreme verdeeld over het land. Dat een merendeel elkaar dus pas in de Bunker des Borne aantrof is dus geen verrassing. Het volgende echter wel: H3 was het voorprogramma aan het uitrekken door besloten te hebben niet onder de 100 punten te gaan komen. In enkele gevallen zal dit stuitten op een winst. Helaas bedacht de tegenstander van ons H3 dat dit een goede tactiek was en besloot hetzelfde plannetje uit te voeren. Het gevolg was een lange wedstrijd. Er zijn punten gesprokkeld in twee spannende sets, maar de andere sets leidden helaas tot 3x niks, al zat de stand hier niet ver naast.

Dit alles leidde tot behoorlijk lang gepiel met ballen aan de zijlijn waar we zelfs een jeugdtalent uit Borne zijn weekendtraining liet voltooien door op de mannen uit het 1e in te hakken met grof geweld. Vanaf de tribune kwamen de vuurpijlen op verscheidene spelers die hun woeste rondspeeltechnieken aan het verbreden waren tot in de verste illegale moves van het volleybalspel. Hier tegenover stond echter wel de tweehandige hakbeweging die in alle rust voor de wedstrijd geoefend kon worden en die daadwerkelijk ook geutiliseerd zou mogen worden tijdens het officiële spel. Het is waarschijnlijk de goede keuze geweest om deze beweging tijdens de wedstrijd maar te laten voor wat het is, spannender willen we het natuurlijk niet maken.

Na een versneld inspeeltraject volgde, at last, de wedstrijd. Helaas bleek deze toch nog te vroeg te beginnen, want echt wakker en speelklaar waren we nog niet. Door al vrij snel een serviceserie tegen te krijgen en het moeizame scoren ging de eerste set naar de tegenstander. Op het einde bleek echter dat we toch wel wat in huis hadden die dag. Men bleek tenslotte knakworsten geïnhaleerd te hebben, al had uiteraard niet het hele team dat door. Om men toch een placebo van het knakworsten-effect mee te geven (meer informatie over placebo’s bij Dr. Dennis) werd toch maar besloten om met zijn allen degelijk een potje te ballen. In de opvolgende sets werd er gewerkt en geschitterd. Ballen werden op vloeren gebeukt en het niveau was goed. Toch bleef de tegenstander de achtervolging inzetten en raakten ze niet echt verder achter. In de vierde set werd het toch spannend. Alles kon nog, de wedstrijd verzilveren met een 3-1 of toch een spannende verlenging creëren. Op 24-24 werden uiteraard wissels benuttigd. Tenminste, zo dachten wij en de tweede scheidsrechter dat even te schaffen. Normaal gesproken is één keer fluiten voldoende, maar bij het horen van een tweede fluittoon is het toch raar opkijken als er een bal je veld in vliegt terwijl de wissels, gezellig met een scheidsrechter, in het veld staan om hun ding te doen.

Dat dit toch een geldig punt voor de tegenstander blijkt te zien heeft waarschijnlijk te maken met de nieuwe versie van de spelregels die de eerste scheidsrechter in zijn bezit had. De scheidsrechter bleef als machtig leider van het spel bij zijn beslissing, waar wij slechtst als gepeupel onder staan. Een rare beslissing waar het team het totaal niet mee eens was, maar goed, er viel nog een wedstrijd te winnen. Helaas konden we het punt erna niet scoren en was er toch een vijfde set nodig om het geheel af te sluiten.

De woestheid om de beslissing van de scheidsrechter werd omgezet in het hard scoren van punten en het uitlopen in scores. De race naar de 15 werd gehaald. Uit de ervaring weten we nu dat het toch handig is om dat te doen zonder de tegenstander zo dichtbij te laten komen. Dat laat wat marge over voor gekke scenario’s, als we de ervaring mogen geloven. Dat deze winst maar even gevierd moest worden was wel duidelijk aan de post-match events.

Deze bestaan onder meer uit:

Het aanmoedigen van Tijmen Reinders (en zijn team, maar vooral voor Tijmen) bij toch weer een spannende vijfsetter. Per ongeluk werden er wat biertjes gedronken, je kent het wel. Zo later op de avond werd men hongerig en het idee voor een iconisch feestmaal werd bedacht:

De slachting van A(pollo) werd gevisualiseerd bij de lokale KFC toen men geen chinees in de buurt kon vinden (misschien hebben we ook gewoon niet gezocht). Gevarieerd eten is namelijk belangrijk. Er werd ondervonden dat dit een zeer nuttige tussenstop was waar de energiehoeveelheid bijgevuld werd voor de voortzetting van het programma van de avond. De fietstocht vervolgde zich via meerdere huizen, waar toch weer bier aangetroffen werd, tot aan het eind van de rit voor enkelen onder ons. Een huisfeest dat in de late nacht nog in volle gang was werd bijgewoond om langer te genieten van het spektakel van de dag. Gelukkig voor menig man op kruipafstand van huis. Anderen waren minder te spreken over de afstand die nog overbrugt moest worden in de vroege uurtjes.

Voorlopig blijven we even haken op de tussenstand in de competitie door het gebrek aan wedstrijden. Of we deze stijgende lijn vast kunnen houden zal dus nog even op zich moeten wachten.

Een teamblog is echter geen teamblog zonder limerick, dus hier:

Knakworsten boosten onze geesten

Vervolgens speelden we als beesten

Bij Apollo onrust zaaien

En bij de KFC snaaien

Zo eindigen we toch weer met feesten