De strijd tegen de klok (en de tegenstander)

De Assenpoesters mochten weer op stap en dit keer naar het prachtige Bentelo. Het plan was om een deel van het team met de openbare koets naar de wedstrijd te laten gaan, terwijl de rest bij Julia's koets mocht instappen. Maar ja, plannen zouden geen plannen zijn als alles niet in de soep loopt. 

Maite en Lara waren een lekker avondmaal aan het bereiden en checkte 9292 nog eens. De laatste openbare koets ging namelijk al om 17:00, terwijl we om 16:30 hadden afgesproken voor het eten (en aangezien iedereen altijd precies op tijd is, hadden we niet veel tijd meer). Na enige telefoontjes naar ouders en autoverhuurbedrijven, leek onze enige optie nog die laatste trein/bus. Tijd voor eten was er niet meer, dus de beslagkom werd gevuld met een paar flinke scheppen hutspot. Zodra de eerste 4 princessen bij Lara binnenkwamen, konden ze gelijk weer omkeren om naar het station te fietsen. Met de hutspot onder de arm en de worstjes in de hand begonnen we een race tegen de klok om op tijd op het perron te staan. De reis ging gelukkig goed, en hadden we nog ruim de tijd om te genieten van onze kom met hutspot #sharingiscaring. Naast de hal zat een supermarkt, dus daar hebben de princessen nog een paar lekkere toetjes gescoord terwijl ze wachtten op de rest.

Ondertussen zat de andere helft van de princessen heerlijk bij Lara op de bank van de hutspot te smikkelen. Julia's koets vertrok op tijd, maar onderweg belandden ze ineens op een eng, donker zandweggetje dat net lijkt alsof ze een horrorfilm binnenreden. Gelukkig heeft Julia haar koets toen weer weten te navigeren naar normale wegen en kwamen ze ook aan bij de sporthal.

Na deze chaotische heenweg, was het ook nog tijd om te volleyballen. We waren erg enthousiast en moedigde elkaar aan, maar helaas was de tegenstander net iets beter in de eerste en tweede set. De sets brachten helaas geen punten op, maar wel een toevoeging aan onze yell: 

Eén iemand: In alle gaten...

Iedereen: Pieeeeemeeelss!!

In de derde set kwamen we heel erg dichtbij, en pakten we bijna een puntje. Helaas ging deze toch net naar de tegenstander. Onder het motiverende motto van Maite: "Spirits need to be high, but the ball higher." gingen we de laatste set in. Vol goede moed gingen we weer door en deze set was voor ons! Als laatste sloten we af met de wijze woorden van Lars: "I'm glad that you lost.". 

En daarmee sluiten we dit verslag af. Volgende week is onze eerste thuiswedstrijd(!!!), dus stay tuned voor alle wilde avonturen die de princessen zullen meemaken. 

We namen de hutspot in een beslagkom mee, 

Over de eindstand waren we minder tevree. 

Onze yell is nu een beetje anders, 

Een goede afleiding voor de tegenstanders. 

Volgende week maken wij in het sportcentrum ons entree.