Chaos in de Diekmanhal

Na twee uitwedstrijden voor Dames 7 was het eindelijk tijd voor de eerste thuiswedstrijd! of nouja, soort van dan. Onze eerste thuiswedstrijd werd gespeeld in de Diekmanhal. Helaas speelden wij ook helemaal alleen in deze grote hal, aangezien de wedstrijd van Heren 2 vlak van te voren werd afgezegd.. 
Gelukkig waren er twee lieftallige coco's aanwezig die bij onze wedstrijd wel wilden tellen. Dus voor die 2 mensen die aan het kijken waren moesten we er natuurlijk wel een goede wedstrijd van maken!

De spelers die de eerste set aan de kant stonden hadden netjes hun mooie Harambee mondkapjes opgezet en onze mooie teammuziekinstrumenten weer in de handen genomen. Klaar om het team naar de overwinning te juichen!

En wat bleek? De aanmoediging werkte echt! De eerste set begonnen we meteen ontzettend hard te schitteren! We waren zo hard aan het schitteren dat we in de time-out maar niet uitgepraat raakten over alle lekkere puntjes die we hadden gescoord, hier was scheids Martijn (thanks Martijn <3) het alleen niet helemaal mee eens. Na beide aanvoerders even te hebben verteld dat de time-outs toch echt wat korter moesten konden we weer verder. Maar heel veel meer dan heel hard schitteren hebben we deze set niet gedaan, heel even leek het er nog op dat we er zelfs wel een pitcher van de coach uit konden krijgen, maar helaas lukte dat net niet. Met een set uitslag van 25-10 konden we toch zeker wel tevreden terug kijken op deze set!

Op naar de tweede set, waar we misschien een beetje te zelfverzekerd in gingen. De tegenstander wilde natuurlijk niet nog een keer zo hard verliezen en besloten ook maar een tandje bij te zetten. Aan de kant van de tegenstander was er veel chaos, maar ze wisten de bal op die manier toch nog aardig vaak over het net te krijgen. Door deze chaos aan de overkant begon ons spel ook redelijk chaotisch te worden. Nadat de tegenstander de bal een keer vol in het net speelde en heel hard liet weten dat ze daarvan baalde, ''OH KAK'', was dat het moment dat we uit konden lopen als we deze set wilden pakken. Met wat motiverende woorden van René in de time-out gingen we er weer vol tegen aan. Met een paar heerlijke aanvallen en fantastische blokjes was deze set dan wederom weer voor Harambee met 25-18 als eindstand.

In de derde set hadden we erg veel plezier in ons spel, misschien zelfs wel een beetje teveel plezier. Er werd ontzettend veel gelachen en veel grapjes gemaakt, maar daardoor maakten we het onszelf ook veel moeilijker dan nodig was. Ballen die we makkelijk hadden kunnen hebben werden lichtelijk geketst en er werd te laat gereageerd op ballen, waardoor we met allerlei gekke duiken (en de nodige schwalbes) moesten oplossen. De mooiste redding van de wedstrijd was toch wel Carmen die met een pannenkoek haar nagel brak, alles voor die reddingen!!! 
De derde set werd dus onnodig spannend, maar toch ging de winst hier weer naar Harambee met 25-22.

Op naar de laatste set! Iedereen weet dat het team dat de laatste set wint, toch een beetje de winnaar is van de wedstrijd. We konden het natuurlijk niet laten gebeuren dat wij dat niet zouden zijn. Dus deze set gingen we alsnog heel veel plezier hebben, maar wel iets serieuzer spelen! De laatste set werd dan ook weer een wat netter potje volleybal en iets minder op de grond liggen. Met een 25-15 kunnen we dan ook trots terug kijken op deze set.

In de Diekmanhal kon er gelukkig nog gebruik worden gemaakt van de kleedkamers en de douches, en werden de blikjes Grolsch dus weer uit de shirtjestas tevoorschijn getoverd. En met 5 punten in onze zak gingen we allemaal tevreden weer naar huis!

Limerick;

Het hele team had mondkapjes besteld,

Er was intens veel chaos in het veld,

Julia was brak,

Carmen maakte een smak,

Maar uiteindelijk is het het plezier dat telt.