Heren 4 gaat Europa in

Door uit bij Twente-Sparta op heroïsche wijze een punt te pakken is het Heren 4 gelukt een plek in Europa af te dwingen: 3-1 verlies.

Heren 4 mocht uit spelen in Glanerbrug tegen het Heren 1 van Twente-Sparta. We hebben goede herinneringen aan Twente-Sparta, bij onze thuiswedstrijd eerder dit seizoen gingen ze naderhand met ons mee naar de Vestingbar: topteam dus. Het team uit Glanerbrug staat op dit moment bovenin de middenmooit in de 1e klasse. Dat beloofd dus wat. Daarnaast moesten we het stellen zonder onze coaches, die hadden zelf een wedstrijd. Gelukkig is de aanvoerder bereid gevonden met een speler/coach constructie Heren 4 ten strijde te leiden (thanks Ruben).

Om stipt 14:00 uur begonnen we aan de eerste set, in een hal die zo'n 200 meter van de Duitse grens is verwijderd. Dan moet toch toegegeven worden dat we een dieseltje blijken te zijn, want heel lekker ging het nou niet meteen. We moesten wennen aan het relatief snelle tempo dat Twente-Sparta op de mat legde, ook zaten we soms nog een beetje te appelen in de verdediging en als dat dan allemaal goed ging werd de bal wel uitgeslagen. Was niet heel best dus, 25-13 verlies.

De spelverdeler/coach moest even zijn best doen

Het is niet zo dat een dergelijke setstand nog iets waar wij van schikken, maar toch voelde het wel alsof hier meer te halen was. In de tweede set begon het dan ook goed. Tot een 9-9 tussenstand ging het goed gelijk op, echter kwamen we toen toch weer in een mindere fase. Gelukkig lukte het om ons richting het einde van de tweede set te herpakken. De setoverwinning lag helaas niet meer voor het grijpen, maar we konden in ieder geval met een goed gevoel richting de volgende set. Setstand was 25-20.

Dat goede gevoel was er zeker. Inmiddels aangemoedigd door Dames 9 (thanks Suzanne en Julia!) lukte het om een gat van acht (!) punten te slaan met Twente-Sparta. Deze marge bleek doorslaggevend voor het verdere verloop van de set. Waar we aan het begin van de wedstrijd al merkten dat druk leggen op de tegenstander effectief was, ontbrak het toen vooral nog aan accuratesse in de afronding. De derde set ging dat stukken beter en kregen we het goed voor elkaar Twente-Sparta in de problemen te brengen. In een bloedstollende slotfase waarin Twente-Sparta nog aardig dichtbij kwam werd de set koelbloedig afgemaakt met een riskante service: 25-27 winst.

De setoverwinning werd uitbundig gevierd 

De wedstrijdoverwinning leek een serieze optie te worden. Daar moest echter wel de vierde set voor gewonnen worden. De set an sich begon nog best prima. Echter waar wij al de hele wedstrijd moeite hadden met serveren met een Gala-bal en veel te weinig ruimte achter het veld, kreeg de tegenstander de service uitstekend onder controle. We kwamen vast te zitten in een rotatie waar we niet meer uit kwamen. Als de pass goed ging, viel de bal weer in de blokkering. Werd de bal er wel over gewerkt kregen we hem net zo hard weer om de oren. Op een gegeven moment werd het spannend of we überhaupt boven de 10 kwamen (spoiler: dat is gelukt). Nadat het ons eindelijk lukte de serviceserie te doorbreken was de setwinst al lang uit zicht. Uiteindelijk eindigde de set dan ook in een 25-13 verlies.

Het mocht de pret echter niet drukken, want we hadden een puntje gepakt! De euforie was zo groot dat we er van overtuigd waren dat we Europa in zouden gaan. Maar eerst natuurlijk nadrinken (zonder hapjes, was Rob vergeten. Shame). Een aantal mensen moesten al wat eerder weg, maar een groot genoege groep bleef over om samen met Twente-Sparta nog even een wedstrijd van het damesteam tegen Tornado Geesteren aan te moedigen. Dat deden we uiteraard luidkeels met klassieke hitjes als: "Twente is een voetbalclub, Sparta is een voetbalclub", "Naai ze in hun gat olé olé" en het Twentse volkslied.

Europa

Na nog even Europa in te zijn geweest (zie fotobewijs) zijn we poffertjes gaan eten bij Julia's ouders in Glanerbrug. In de tussentijd zijn de achterbanden van Jeroen en Pim lek gestoken. Het blijft natuurlijk Glanerbrug. Maar goed, puntje gepakt, poffertjes en Europa in. Al met al een topweekend dus.

Geen coach was bereid ons te leiden,

Die van ons konden echt geen van beiden,

Een puntje gewinst,

Dat is niet het minst,

Geen coach en toch kunnen we strijden.