Rivo HS1 - Brantweer

Dat het soms wat meer inzet vereist om tradities in gang te zetten, blijkt maar weer eens uit het feit dat het ons ondanks ons voornemen om na het eerste wedstrijdverslag er na elke wedstrijd een het wereldwijde web op te slingeren, niet is gelukt om dit bij de eerstvolgende wedstrijd voort te zetten. Echter kunnen wij hiervoor als excuus aandragen dat het wedstrijdverslag van de thuiswedstrijd tegen Aastad opgegeten is door onze brantweerhond Korsakov. Gelukkig weet de Nevobosite ons te vertellen dat wij tegen de Almeloërs onze zesde overwinning op rij boekten, al was het na een onnodig spannende vijfsetter. Zou het ons dan ook gelukt zijn om deze winstreak uit te breiden en er een zevende (proost Hein) overwinning aan toe te voegen? Het antwoord hierop laat zich al raden: Jazeker! Dan nu het daadwerkelijke wedstrijdverslag.

Onze dag begon waar hij later ook zou eindigen: in het penthouse van René. Hier werd het fundament voor de wedstrijd gelegd in de vorm van een lunch. Helaas moesten we Willem missen, omdat hij een belangrijke damwedstrijd tegen de moeder van Mitch op het programma had staan. Ook Hein kon niet meedoen, want hij had het opsteken van slechts zijn middelvinger nog niet voldoende onder de knie en paste daarom niet in de agressieve strategie die Monica voor ons in petto had. Daarentegen was onze wereldburger Niek weer terug van z’n potje zwartepieten tussen de wilde dieren en was ook Stefan wedergekeerd uit zijn heimat.

De rit naar Rietmolen verliep voorspoedig en toen wij de warme auto verruilden voor de koude buitenlucht, keken wij smachtend uit naar de dorpsaccommodatie waarin we de wedstrijd zouden spelen. We kwamen echter van een koude kermis thuis, want de temperatuur in de zaal leek niet half zo hoog te zijn als verwacht. We hebben dan ook maar snel de deur achter ons dichtgedaan, zodat het buiten niet verder af zou koelen. Een goede warming up zorgde ervoor dat het volleyballen nog enigszins draaglijk werd.

Net als de vorige uitwedstrijd, werd ook deze aangevangen met de service van de mini van de week. Dit keer wisten we de rally echter kort te houden, waardoor er geen al te grote aanslag op ons uithoudingsvermogen werd gedaan. De eerste set werd dan ook met voldoende servicedruk en zonder al te veel moeite met 25-17 binnengehaald.

In de tweede set slopen er wat meer foutjes in het spel en wist de tegenstander steeds vaker onze defensie te kraken. Hun foutenlast was echter nog een stukje hoger, waardoor de setwinst nooit in gevaar kwam. Vastberaden om ze in de derde set geen kansen te gunnen, voerden we de servicedruk weer op en liepen al snel uit naar 11-3. Wat er daarna gebeurde kon niemand beschrijven, maar vast staat dat als er water op de vloer had gelegen, we zeker door het ijs gezakt zouden zijn. Door zwak spel mocht Rivo namelijk terugkomen tot 15-15. Desondanks bleken wij boven de 20 wederom de stabielste en verzekerden ons zo van de overwinning.

Nu restte alleen nog de verplichting om zonder puntverlies huiswaarts te keren. Dit bleek een lastigere opgave dan verwacht, want het niveau zakte volledig in en we keken zelfs af en toe tegen een achterstand aan. Bij 19-19 vonden we het wel weer leuk geweest, waarop we even een tandje bijschakelden en de set met 25-20 veiligstelden. Zo werd, zo als we aan onze stand verplicht waren, de 4-0 overwinning beklonken en de tweede plaats in de competitie heroverd op Vosta.

Teruggekeerd bij René wilden we de gebruikte energie aanvullen met pizza van de toko met de drie witte puntjes in het logo. Ondanks hun goede reputatie wat snelheid betreft, waren wij ruim een uur later wel bezorgd, maar de pizza’s niet. Na meerdere pogingen om ze te telefonisch te bereiken, wisten ze ons uiteindelijk te vertellen dat het toch nog minstens een uur zou kunnen duren. Hierop besloten wij dan toch maar even naar bistro ‘De Gouden Bogen’ te lopen, waar Mitch een hoeveelheid voedsel tot zich nam waar gemakkelijk een middelgroot weeshuis mee gevoed had kunnen worden. De volgende keer toch maar bestellen bij Heino’s Pizzedria?

En dan nu nog, zoals je van ons gewend bent (of zult worden), de limerick:

De normaal geoliede machine,
Zat in Rietmolen zonder benzine,
Toch 0-4 achter de boeg,
Toen Dieter zich afvroeg,
Is hier eigenlijk wel een kantine?